5. Kilisenin Yaşamı ve Paydaşlığı

Şimdiye kadar Hristiyanları sevgi ve paydaşlık bağında yerel kilisede birleştirmenin Tanrı’nın tasarısı ve amacı olduğunu gördük. Kilise üyeliğinin vaftiz edilen imanlılar için olduğunu ve yerel kilisenin Rab dönene kadar evrensel kilisenin temsilcisi olarak görülmesi gerektiğini belirttik. Şimdi de şu soruya yanıt vermeliyiz: ‘Kilisenin yaşamı ve paydaşlığı gerçek ve doğru bir şekilde nasıl gösterilebilir?’ Bir başka ifadeyle, Rab’bin halkının bedeni ve topluluğu olarak kilise ne yapmalıdır? Bu soruya yanıt vermek için Elçilerin İşleri 2:42’de Yeruşalim’deki kilisenin yaşamına bakmalıyız.

1. Doktrinler öğretilmekte ve deneyimler paylaşılmaktadır.

Elçilerin doktrininde ve paydaşlığında gayretle devam ettiler’. Elçilerin doktrini, elçilerin öğretişi veya öğrettikleri şey anlamına gelmektedir. Bu da basitçe ifade etmek gerekirse, Rab İsa Mesih’in halkına bırakmış olduğu müjde gerçeğinin görkemli varlığı anlamına gelmektedir. Bu nedenle, elçilerin öğretişinde gayretle devamlılık göstermenin, kilisenin öncelikli aktivitesi olması oldukça önemli ve hayli ilgi çekicidir. Günümüzde kimileri öğretme ve gerçeği ayırt etme aktivitesinin ikincil olduğunu ve Hristiyanların üyeler arasında sevgi ve ilişki konusunda gelişim göstermeleri üzerine odaklanmaları gerektiğini iddia etmektedir. Ancak elçiler, bunun tam aksini yapmaktaydılar. Kilisenin ancak Tanrı’nın görünen gerçeği temelinde gelişim gösterebileceğini anlamaktaydılar. İnsanlar için sevgi, sıcaklık ve hatta bir övgü atmosferi yaratmak yeterli değildir. Tanrı’ya tapınılmalı, Tanrı’nın müjdesi vaaz edilmeli, Şeytan’dan kurtulmalı ve kutsallar Tanrı’nın vahyedilen Sözü üzerine inşa edilmelidir.

Tanrı’nın Mesih’teki tasarılarının bilgisi olmadan etkin bir şekilde dua etmek imkansızdır. İster eğlenceli ister de üyeleri birleştiren bir aktivite olsun, kilise her ne yaparsa yapsın, eğer bu elçilerin doktrinine yabancı ise en temel şeyde başarısız demektir.

Bu nedenle ilk olarak, Tanrı Sözü’nün öğretisi ve hizmetinin uygun bir şekilde sürdürüldüğünden emin olmak, yerel kilisenin başlıca görevidir. Ne yazık ki kiliseler, birçok mezhepsel olmayan gruplaşmalarda bu önemli noktayı gözden kaçırmış ve bu vizyona sahip olmayan kişilerin kilise hizmetinin ardından gitmiştir. Aynı zamanda Şeytan da kilisenin yaşamından bu ögeyi kaldırmak istemektedir ve bunun bir sonucu birçok kilisenin artık düzenli ve istikrarlı bir Kelam hizmetkarından tatmin olmamakta ve kürsülerinin ziyaretçiler tarafından işgal edilmesini istemektedir.

Fakat öğrettiğimiz doktrin dinamiktir. Kutsal Ruh’un bunu ruhlarımıza işlediği gibi üyelerimizin yaşamlarını değiştirmektedir. Tanrı, bu sürecin teşvik edilmesi, öyle ki Hristiyanların Söz’ü daha kolay bir şekilde sindirebilmesi için mükemmel bir sağlayışta bulunmaktadır. Üyelerinin gerçek sevgide birbirlerini teşvik ettiklerini, birbirlerine destek oldukları ve kimi zaman birbirlerini uyardıkları gerçek kilise paydaşlığıdır. Mesih’in bedeninde gerçek paydaşlığın doğası budur (bkz. Romalılar 14:19; 15:1-2; Efesliler 4:14-16). Karşılıklı teşvik ve gelişme olduğu zaman paydaşlığımıza gayretle devam ederiz ve böylesi bir atmosferin var olduğu, kardeşlerin birbirine gerçek anlamda hizmet ettiği ve birbirlerinin ruhsal olarak daha iyi olmasını istediği kiliseler için büyük bir bereket vaadi bulunmaktadır. Gerçek şu ki bir kişi kilisenin üyesi olduğundan, bütün kilise bu kişiyi paydaşlığa kabul etme sorumluluğunu üstlenmektedir. Böylece Elçilerin İşleri ikinci bölümde, elçilerin öğretişi ve paydaşlık yakinen ilişkilendirilir. Şu açıkça görülmelidir ki, eğer doktrin konusunda fikir ayrılığı var ise, gerçek paydaşlık var olamaz (Amos 3:3).

2. Komünyon Buyruğu

Gayretle ekmek bölmeye devam ettiler’.

Rab İsa Mesih, bizlere iki buyruk vermiştir. İlki, Hristiyan yaşamının başlangıcı için gerekli olan ve diğerleri arasında kiliseye girişimizi işaret eden vaftizdir. İkincisi, üyelerin hep birlikte sevgi ve şükranla Kurtarıcı’nın çarmıhta Kendisini sunmasını anımsadıkları, kilisenin birliğini ifade eden Rab’bin Sofrası veya komünyondur. Her iki buyruk da kiliseyle ilgilidir, fakat vaftiz her Hristiyan için tek bir kez gerçekleşirken, bütün üyeler düzenli olarak ‘komünyona’ katılmalıdır.

Bizler tamamıyla İsa’nın çarmıhta tamamlamış olduğu eyleme bağımlıyız. Kiliseyi kendi kanıyla satın almıştır ve bu değerli hatırlama ibadetine kiliseyi düzenli olarak katılmaya çağırmaktadır. Bu konuyla ilgili bütün Yeni Antlaşma öğretilerini incelemek burada pek uygun olmayacaktır, ancak bu buyruğun bütün kilise bir araya geldiğinde ancak doğru bir şekilde kutlandığını söylemek yeterli olacaktır. Çoğu zaman insanlar, herhangi bir kişi üzerinde gerçek bir yükümlülüğü olmadığını düşünerek, bunun özel ve kişisel bir mesele olduğunu düşünmektedir. Tabi ki kendimizi sınamalı ve düşüncelerimizi çarmıha çevirmeliyiz. Her birimiz Rab’be bizim için yaptıklarından dolayı tapınmalı ve şükretmelidir. Ancak gerçek mesele şudur ki bu adanma ve şükran eylemini gerçekleştiren kilisedir ve yalnızca kilise tamamen buna dahil olursa büyük bir bereket elde edilir. Bakınız Elçilerin İşleri 20:7; 1. Korintliler 10:16-17. Bizler, Rab’bin Sofrası’nda bir araya gelerek birbirimizi kilisenin yaşamı ve paydaşlığı konusunda teşvik etmeliyiz.

2. Dua Eden Kilise

Gayretle dua etmeye devam ettiler.’

Kilisenin düzenli olarak dua etmek için bir araya gelmesi çok önemlidir. Kilisenin bir araya gelip dua etmesinin Rab’bi özellikle hoşnut ettiğini belirten Kutsal Yazılar’da birçok ayet bulunmaktadır. Petrus zindandayken ve yaşamı tehlikedeyken, ‘onun için Tanrı’ya durmadan dua ediliyordu’ (Elçilerin İşleri 12:5). Elçiler Yahudi önderler tarafından tehdit edildiğinde, kilise üyeleri ‘sesleri hep bir ağızdan Tanrı’ya yükselttiler’ (Elçilerin İşleri 4:24). Rab İsa’nın Matta 18:19-20’deki vaadini anımsayalım. İnsanlar kiliseye katıldığında, bütün üyelerle birlikte duada bir araya gelmeye söz vermiş olurlar.

Kilise yaşamının birçok başka boyutu da vardır, birçoğu bütün üyeleri aynı anda kapsamayabilir. Elçilerin İşleri 2:42’de listelenen uygulamalar, dahil olduğumuz ve devam etmemiz gereken şeylerdir. Kilisemizin Başı aramızda işlesin ve yaşamlarımıza dokunsun, öyle ki kilisemiz bu önemli konular üzerinde güçlü ve sevgi dolu bir şekilde birleşsin.