Metnin Teması
Son Sözler.
Metnin Kitaptaki Konumu
Mektubunu yazdırmayı bitirmek üzere olan Pavlus, eline kalemi alarak kendi elleriyle bir kez daha Yasa yanlısı kişilerin öğretilerine, çarmıh ile Yasa’nın karşıtlığına değinir. Kendi sıkıntılarından da kısaca söz ettikten sonra, kısa bir kutsama sözü ile mektubu bitirir.
Ayetlerin İncelenmesi:
6:11 Pavlus’un kalemi eline almasının temel nedeni el yazısı ile mektubu bir biçimde imzalamak istemesidir. Başka mektuplarında da kendi elleriyle birkaç selam sözünü mektuplarının sonuna eklemeyi alışkanlık edinmiştir, böylece mektubun kendisine ait olduğunun anlaşılmasını sağlamaktaydı (1Ko. 16:21; Kol. 4:18; 2Se. 3:17). Büyük harflerle yazmasının nedeni genel olarak gözlerindeki bir zayıflığa bağlanmaktadır (bkz. 4:15).
6:12 Kendi eliyle yazmaya başladıktan sonra Yahudilik yanlısı öğretişler konusuna kısaca değinmeden edemeyen Pavlus, Galatyalılar’ı son bir kez daha uyarır. Bu yasacılar ‘bedende gösterişe önem verenler’dir. Yasa’yı uygulama arzuları içtenlikten yoksun, bir gösteriş çabasıdır ve dışsal, bedenseldir.
Mesih’e iman edenleri sünnete zorlamalarına bir neden daha burada verilmektedir. Mesih’in çarmıhına iman etmelerinden dolayı çekmeleri söz konusu olacak sıkıntıdan kurtulmayı arzulamaktadırlar.
6:13 Galatyalılar’ı yasacı uygulamalar konusunda ikna etmeye çalışan sapkın öğretmenlerden ‘sünnetliler’ sözcüğüyle söz edilmektedir. Kutsal Yasa’nın tümünü yerine getirmek zorunda olmalarına karşın (5:3) diğer Yahudiler gibi Yasa’yı uygulamamaktadırlar (Rom. 2:17-29). Yine de temel amaçları Tanrı’yı hoşnut etmek değil, kendi gruplarına adam kazanmak olduğu için Galatyalı imanlıları sünnet olmaya zorlamaktadırlar. Böylece sünnet ettirdikleri insanlar sayesinde kendilerine övünme nedeni bulacaklardır.
6:14 Konu kimin daha çok övünme nedeni olduğu olsaydı Pavlus’un kendini övmek için herhangi bir yasacıdan çok daha fazla gerekçesi vardı (Flp. 3:3-7). Ancak Pavlus için en önemli övünç kaynağı çarmıhın kendisidir. İsa Mesih’in asıldığı çarmıhta gerçekleşenler bütün insanların kurtuluşunu sağlamıştır. Çarmıhtaki kurtuluş sadece bir ulus ya da ümmet için değildir, kişiseldir. Bu nedenle Pavlus burada birinci tekil kişi olarak ‘benim’ diye yazmıştır. İsa Mesih’e iman edenler çarmıhtaki İsa ile özdeşleşirler ve iman aracılığıyla O’nunla birleşirler (Rom. 6:5-7). Dünya ile Hıristiyan arasındaki ilişkinin niteliği çarmıha göre belirlenir. İmanlı için dünya bir çekim merkezi olmaktan çıkar, ölür. İmanlı da dünyanın çağrısına uymak zorunda değildir, dünyaya karşı ölüdür.
6:15 Kısa bir özet yapılır: Kurtuluş açısından sünnet ya da sünnetsizliğin bir anlamı yoktur. Bu ayettekiler mektubun önceki paragraflarında 5:6 ayetinde yazılı olanlara çok benzer sözlerdir. Yalnızca sonraki yarı cümle değişir ve ‘yararlı olan sevgiyle etkisini gösteren imandır’ sözlerinin yerini ‘ önemli olan yeni yaratılıştır’ sözleri alır. Yeni yaratılış ya da yeniden doğuşa da ancak İsa Mesih’in Müjdesi’ne iman ederek kavuşulur.
6:16 Pavlus aynı düşünceyi bu kutsama ayetinde de yineliyor. Kutsama üç ayrı adımda özetlenebilir: a) Esenlik ve merhamet Mesih’in çarmıhıyla ilgili Müjde’ye inananlar içindir. b) Müjde’ye iman eden herkes ona uygun bir biçimde yaşamalıdır. c) Tanrı’nın İsraili (İsrail’in gerçek kimliğine kavuşan İsa’ya iman eden Yahudiler) de yalnızca bu kurala uyanlardır.
6:17 ‘Bundan böyle kimse bana sorun çıkarmasın’ sözü Pavlus’un Galatya kiliselerinden çektiği sıkıntıları anlatıyor. Bu sıkıntılara neden olan yasacı eğilimlerin artık onların gündeminde olmaması gerektiğini bildiriyor.
‘İsa’nın yara izlerini bedenimde taşıyorum’ ile de Pavlus Mesih uğruna çektiği sıkıntılardan ötürü bedeninde kalan izlerden söz ediyor olmalıdır (2Ko. 6:4-10; 11:23-27). Bunlar arasında Galatya bölgesinin güneyinde yer alan Listra’da ölesiye taşlandığı zamandan kalan izler olması da olasıdır (Elç. 14:19). Mektubun alıcılarının bu Güney Galatya bölgesinde olduğu düşünülürse bağlantı daha da ilgi çekici olur.
6:18 Pavlus kısa bir kutsamayla mektubu bitirir. Mektuplarını bitirirken en çok kullandığı sözcüklerden biri lütuftur. Bu kutsama cümlesinde lütufla ruh sözcükleri birlikte kullanılmıştır. Her ne kadar Pavlus başka mektupların kutsamalarında ruhtan söz etmiş olsa da bu mektupta her iki sözcük yoğun bir biçimde kullanılmışlardır. Galatyalılar Mektubu birçok kişi tarafından lütuf mektubu olarak tanımlanır ve Pavlus lütuf dolu yaşamın ancak Kutsal Ruh aracılığıyla olacağını bu mektupta açıklar.
YANSIMALAR
Mektubun başından sonuna dek Pavlus’un Müjde’nin çarpıtılması konusunda duyduğu kızgınlık ve tepki cümlelerinde açıkça gözükmektedir. Tanrı’nın sözü ve Mesih’in Müjdesi konusunda siz de aynı heyecanı, titizliği nasıl gösterebilirsiniz?
Yasacılar sıkıntıyla karşılaşmamak için Çarmıh Müjdesi’nden uzak durmaya çalışıyorlardı. Hıristiyanlar olarak sıkıntı karşısında sizin tutumunuz nedir? Mesih’in Müjdesi’nden vazgeçmek ya da sıkıntı çekmek arasında bir seçim yapmanız gerektiğinde nasıl davranacaksınız?
Pavlus ‘dünya benim için ölüdür, ben de dünya için’ demiştir. Dünya ile sizin nasıl bir ilişkiniz var?